Physical Address
304 North Cardinal St.
Dorchester Center, MA 02124
Physical Address
304 North Cardinal St.
Dorchester Center, MA 02124
Złocień krzewiasty, znany też jako Argyranthemum frutescens lub po prostu margaretka, cieszy się dużą popularnością dzięki swojej zjawiskowej kwitnieniu. Idealnie nadaje się zarówno do uświetnienia ogrodu, jak i jako ozdoba balkonów czy tarasów w formie drzewka (margaretka na pniu). Odkryj, jak dbać o to urokliwe drzewko margaretkowe, by cieszyło oczy długotrwałym i obfitym kwitnieniem!
Margaretka na pniu to nietypowa wersja złocienia krzewiastego (Argyranthemum frutescens), gdzie roślina jest szczepiona na pień, co pozwala jej przybrać kształt miniaturowego drzewa z gęsto pokrytą kwiatami koroną. Złocień ten, czasami zwany srebrzeniem, jest częścią rodziny astrowatych (Asteraceae) i wywodzi się z Wysp Kanaryjskich. Jego naturalna forma to zimozielony krzew osiągający wysokość od 20 cm do 90 cm. Od lat siedemdziesiątych XX wieku złocień zdobywa międzynarodową popularność.
Wysokość margaretki na pniu zależy od wysokości podkładki – zazwyczaj mieści się w przedziale 50-120 cm. Posiada silne i rozgałęzione pędy oraz ciemnozielone, powcinane liście. Kwiaty mogą mieć różnorodne kolory: biel, żółć, róż lub czerwień. Złocień świetnie sprawdza się w pojemnikach, tworząc atrakcyjne aranżacje zwłaszcza gdy jest otoczony przez wiszące kwiaty balkonowe jak pelargonie zwisające czy lobelię.
Roślina ta zachwyca obfitością kwitnienia praktycznie bez przerwy od czerwca do pierwszych przymrozków jesienią. Nie tylko upiększa przestrzeń przez większość roku ale także stanowi ważne źródło pożywienia dla motyli, pszczół i innych owadów zapylających.
Chociaż w swoim naturalnym habitacie złocień krzewiasty jest byliną (rośliną wieloletnią), jego niska odporność na mróz (do +5°C) sprawia, że w naszym klimacie często traktowany jest jako roślina jednoroczna.
Margaretkę hodowaną na pniu można z powodzeniem traktować jako roślinę wieloletnią, starając się ją przezimować w miejscu jasnym oraz chłodnym. Szczegółowe porady dotyczące zimowania tej rośliny znajdziecie w dalszej części tekstu. Poznajmy potrzeby złocienia krzewiastego, w tym jego preferencje odnośnie nasłonecznienia. Złocień na pniu osiąga najlepsze wyniki wzrostowe w miejscu chronionym i ciepłym, a do efektownego kwitnienia potrzebuje mnóstwa słońca. W warunkach zbyt dużego zacienienia, roślina ta może stracić swoją zwartą formę i rozrosnąć się nieproporcjonalnie, co negatywnie wpłynie na kwitnienie.
Jeśli chodzi o wymagania glebowe oraz typ donicy dla margaretki na pniu, złocień krzewiasty preferuje ziemię bogatą w próchnicę, o neutralnym pH i umiarkowanej wilgotności. Importanckie jest wybranie odpowiednio dużej doniczki ze względu na dynamiczny rozwój systemu korzeniowego margaretki; konieczne jest też zapewnienie właściwej warstwy drenażowej (np. z keramzytu) pod żywotne podłoże.
Rozpatrując kwestię uprawy i pielęgnacji: złocienie wymagają regularnego nawadniania co kilka dni – szczególnie te uprawiane w doniczkach potrzebują częstszych podlewań niż ich odpowiedniki z rabat. By ułatwić sobie zadanie, przydatne może być dodanie granulek hydrożelu do gleby przed posadzeniem, które pomogą utrzymać wilgoć przez dłuższy czas. Ponieważ margaretka intensywnie kwitnie i ma wysokie wymogi pokarmowe, konieczne będzie jej dwutygodniowe nawożenie aż do końca lata specjalistycznymi nawozami dla roślin kwitnących.
Podczas przycinania margaretek na pniu należy pamiętać: choć złocień krzewiasty naturalnie prezentuje się atrakcyjnie i nie wymaga formowania przez przycinanie, to jednak aby zachować formę drzewiastą margaretek przycinamy nadmierny przyrost gałązek oraz odrosty u nasady wczesną wiosną. Warto również regularnie usuwać przekwitłe kwiatostany by stymulować krzewienie rośliny i po pierwszym obfitym okresie kwitnienia skrócić gałązki o jedną trzecią.
W kontekście przygotowania margaretek na pniu do okresu zimowego ważna jest także ich właściwa pielęgnacja po sezonie kwitnienia.
Złocień krzewiasty nie przetrzyma zimy w ogrodowych rabatach, co skutkuje koniecznością usunięcia margaretek po ich okresie kwitnienia. Alternatywnie, istnieje możliwość ich przezimowania. Aby to osiągnąć, należy je wykopać, zachowując obszerną bryłę korzeniową, następnie dokonać znacznego przycięcia gałązek i umieścić w kontenerach w miejscu pozbawionym światła. Podlewanie w tym czasie minimalizujemy. Margaretki hodowane w doniczkach mają szansę na przeżycie zimy pod zadaszeniem. Gdy nadchodzą chłody, przenosimy je do jasnego miejsca o temperaturze od 4 do 8 stopni Celsjusza. Zima wymaga od nas rzadkiego podlewania, aby ziemia nie wyschła całkowicie. Na wiosnę, po ustąpieniu zagrożenia mrozem, skracamy gałązki margaretki i wynosimy ją na dwór z donicy.