Physical Address
304 North Cardinal St.
Dorchester Center, MA 02124
Physical Address
304 North Cardinal St.
Dorchester Center, MA 02124
Niniejszy przewodnik skupia się na bylinach wieloletnich, które przez długie lata nie wymagają przekopywania i są proste w pielęgnacji. Te rośliny, zdobiące zarówno kwiatami jak i liśćmi, mogą z powodzeniem urozmaicić każdą rabatę bylinową, stanowiąc ozdobę czy też tło dla roślin sezonowych. Oto wybrane piękne byliny wieloletnie odporne na mróz i przystosowane do zimowania w glebie.
Alpejska gwiazda (Aster alpinus), członek rodziny astrowatych (Asteraceae), wyrasta na 30-50 cm. Z lancetowatych liści układających się w rozetę wyrastają pionowe łodygi zwieńczone koszyczkowymi kwiatami pełnymi nektaru. Period kwitnienia to maj oraz czerwiec, a przy sprzyjającej pogodzie może ponownie zakwitnąć na początku jesieni. Ten niskopienny gatunek najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych z glebami dobrze drenowanymi i umiarkowanie żyznymi. Dzięki całkowitej odporności na mróz – do -40°C – świetnie przetrwa zimę bez konieczności przesadzania.
Krzaczkowy aster (Symphyotrichum dumosus, znany również jako Aster dumosus) także należy do rodziny astrowatych i charakteryzuje się zwartym, kulistym wzrostem osiągającym do 90 cm wysokości. Od lipca do pierwszych przymrozków obla wnosi kwiatami w odcieniach fioletu, różu, czerwieni i bieli. Jako przedstawiciel astrów jesiennych preferuje częściowo zacienione miejsca z glebami luźnymi, lekkimi oraz utrzymującymi wilgotność. Jest to kolejna bylina mrozoodporna doskonale tolerująca polskie zimy – temperatura spadająca nawet do -40°C nie stanowi dla niego problemu.
Baptysja błękitna (Baptisia australis) to trwała bylina pochodząca z Ameryki Północnej należąca do rodziny bobowatych (Fabaceae). Osiąga 100-150 cm wysokości i charakteryzuje się zwartym oraz pionowym pokrojem. Ciemnozielone trójdzielne liście tej rośliny ozdobione są owalnymi listkami. Od maja do lipca baptysja zachwyca drobnymi motylkowymi kwiatami pełnymi nektaru tworzącymi eleganckie dzwony kwiatostanów. Ta wieloletnia bylina jest wyjątkowo odporna na suszę oraz silne mrozy i najlepiej prezentuje się posadzona na słonecznych stanowiskach o dobrze drenowanej glebie, będąc cennym elementem dekoracyjnym ogrodowych rabat.
W przestrzeniach publicznych zieleni. Bergenia sercowata (Bergenia cordifolia), członek rodziny skalnicowatych (Saxifragaceae), charakteryzuje się obfitymi liśćmi o zimozielonym charakterze, które jesienią zmieniają barwę na czerwoną. Kwitnie ona wspaniale na różowo w miesiącach kwiecień i maj. Preferuje stanowiska lekko zacienione, glebę wilgotną oraz bogatą w składniki odżywcze. Jest to bylina wieloletnia, która przeżywa mrozy do -40°C, pozostając w ziemi.
Podobnie wiechlinowate zwana Brunnera macrophylla czyli niezapominajka kaukaska, należąca do rodziny ogórecznikowatych (Boraginaceae), zachwyca sercowatymi liśćmi z srebrzystym wzorem i delikatnymi kwiatami przypominającymi niezapominajki. Najlepiej rośnie w miejscach cienistych i na glebie żyznej oraz wilgotnej. Bylina ta również z łatwością przetrzymuje niskie temperatury do -40°C.
Czyściec wełnisty (Stachys byzantina) jest częścią rodziny jasnowatych (Lamiaceae) i dorasta od 50 do 70 cm wysokości. Wyróżnia go efektowne ulistnienie pokryte srebrzystym meszkiem. Preferuje stanowisko półcieniste oraz suche i przepuszczalne gleby, a jego odporność na mróz dochodzi do -28°C.
Dzwonek karpacki (Campanula carpatica) jako reprezentant dzwonkowatych (Campanulaceae) osiąga wysokość do 40 cm i ma krzaczastą formę. Latem rozkwita obficie dzwonkowymi kwiatami w odcieniach fioletu, bieli lub błękitu. Roślina ta preferuje słoneczne miejsca z glebą dobrze przepuszczalną i lekko wilgotną, wytrzymując niskie temperatury aż do -40°C.
Fiołek labradorski (Viola labradorica) z rodziny fiołkowatych (Violaceae) jest świetnym wyborem na zadarniające rośliny okrywowe. Tworzy niskie dywany roślinne, które wiosną zdobią liczne fioletowe lub różowe kwiaty. Rośnie najlepiej w cienistych miejscach na lekko wilgotnej glebie i cechuje się wysoką odpornością na mróz nawet do -45°C.
Floks wiechowaty (Phlox paniculata), znany również jako płomykówka, należy do rodziny wielosiłowatych (Polemoniaceae). Dorasta aż do 150 cm wysokości i od lipca aż po październik zachwyca intensywnymi barwami wiech kwiatowych. Jest on odporny na mrozy do -40°C i najlepiej rośnie pod pełnym słońcem lub w półcieniu na żyznej oraz dobrze drenowanej glebie.
Należący do Asparagaceae, rodziny szparagowatych, funkia jest rośliną, która osiąga wysokość między 30 a 100 cm. Jej charakterystyczną cechą są olbrzymie liście zdobione eleganckimi wzorami. Dla optymalnego rozwoju funkia preferuje stanowiska półcieniste lub zacienione oraz glebę wilgotną i bogatą w składniki odżywcze. Jest to roślina całkowicie odporna na zimno, przetrwa spadki temperatury nawet do -34°C.
Goździk kropkowany (Dianthus deltoides), przedstawiciel Caryophyllaceae – rodziny goździkowatych, tworzy niskie, do 20-30 cm wysokości, zielone kępy. W okresie letnim pokrywają je małe kwiaty grupowane w luźnych wiechach. Preferujące ciepło i promienie słońca rośliny dobrze czują się w glebie lekkiej i przepuszczalnej. Są całkowicie odporne na mróz i suszę, wytrzymując temperatury do -40°C.
Kocimiętka Faassena (Nepeta × faassenii) to bylina z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae). Odznacza się lancetowatymi liśćmi oraz wzniesionymi pędami obfito pokrytymi srebrzystym owłosieniem. Od czerwca do października występują na nich lawendowe kwiaty zebrane w bujne kłosy, emitując silny zapach. Roślina ta najlepiej rośnie na słonecznych parcelach z żyzną glebą, toleruje krótkotrwałą suszę oraz niskie temperatury do -28°C, pod warunkiem odpowiedniego przykrycia na zimę materiałem ściółkującym.
Krwawnik pospolity (Achillea millefolium), bylina pochodząca z rodziny astrowatych (Asteraceae), dorasta do wysokości 80 cm. Kwitnie od czerwca do października, tworząc płaskie baldachogrona kwiatów na swoich wzniesionych łodygach. Niewymagający i całkowicie mrozoodporny krwawnik bez problemu przezimuje w gruncie wytrzymująć temperatury nawet do -45°C.
Omieg wschodni (Doronicum orientale) będący częścią rodziny astrowatych (Asteraceae) jest wieloletnią byliną osiągającą wysokość do 50 cm. Na szczytach jego pędów od kwietnia do czerwca pojawiają się intensywnie żółte kwiatostany koszyczkowe. Jest mało wymagający i doskonale radzi sobie w pełnym słońcu, przetrwając mróz do -30°C.
Orlik ogrodowy (Aquilegia × hybrida), należący do rwennicy jaskrowatych (Ranunculaceae). Rośliny te mogą dorastać aż do 90 cm wysokości i latem urozmaicają ogród swoimi intrygującymi pięciopłatkowymi kwiatami z ostrogami.Wieloletnie byliny te najlepiej rosną zarówno w miejscach nasłonecznionych jak i tych bardziej ocienionych; preferują ziemię przepuszczalną, lekko wilgotną oraz bogatą w składniki odżywcze, utrzymując odporność na niskie temperatury.
Przetacznik kłosowy, znanu także jako Veronica spicata syn. incana, jest częścią rodziny Plantaginaceae i osiąga do 50 cm wysokości. Jego pędy i liście pokryte są delikatną, srebrzystą owłosieniem. Od wiosny do końca lata wybucha w pastelowych barwach dzięki kwiatom układającym się w zwarty kształt na końcach jego gałązek. Rosnący zarówno w pełnym słońcu, jak i półcieniu, przetacznik preferuje glebę bogatą w próchnicę z dobrą drenażowością. Jako bylina wieloletnia jest odporny na suszę oraz mrozy, tolerując spadki temperatur nawet do -40°C.
Przymiotno ogrodowe (Erigeron x hybridus), które znajduje swoje miejsce w rodzinie Asteraceae, to bylina tworząca gęste tufty o wysokości między 50 a 80 centymetrów. Jej latem pojawiające się kwiaty przypominają margaretki i sprawiają, że jest łatwa w uprawie oraz odporna na suchość, silne podmuchy wiatru oraz mroźne temperatury do -45°C.
Smagliczka skalna (Aurinia saxatilis), należąca do rodziny Brassicaceae, uchodzi za jedną z najbardziej cenionych roślin ozdobnych do sadzenia na skalniakach. Dorasta do 30 cm wysokości z pędami obficie pokrytymi liśćmi o łopatkowatym kształcie tworzącymi gęste rozety. W okresie od kwietnia do maja zachwyca intensywnie żółtymi drobnymi kwiatami zebranymi we luźne grapy. Preferując pełne nasłonecznienie, wykazuje odporność na suszę i niskie temperatury sięgające -23°C.
Tawułka Arendsa (Astilbe x arendsii), hybryda z rodziny skalnicowatych (Saxifragaceae), to wieloletnia bylina prezentująca efektowne kępy ciemnozielonych liści o pióropuszowej strukturze. Latem zdobi ją obfitość małych kwiatów zgromadzonych we wiechy dostępne w rozmaitych tonacjach od białego przez różowy aż po fiolet czy bordo. Tawułka najlepiej radzi sobie w półcienistych lokalizacjach z glebami bogatymi i wilgotnymi ale dobrze odwadnianymi; jest także tolerancyjna na mróz przyjmując temperatury spadające do -34°C.
Zawciąg nadmorski (Armeria maritima) stanowi część rodziny ołownicowatych (Plumbaginaceae) i formuje kuliste tufty osiągające wysokość do 20 cm. Ich wiecznie zielone listowie cechuje się intensywnym zabarwieniem oraz ciasno skupionym wzrostem. Wydobywające się latem drobne kwiaty mogą mieć barwę białą lub różową. Zawciąg doskonale rozwija się przy nasłonecznionym stanowisku i suchych warunkach gruntu; znosi zmniejszenia temperatury nawet do -34°C.
Jest to typ rośliny wiecznie zielonej, która jest częścią rodziny skalnicowatych (Saxifragaceae). Ta wieloletnia bylina formuje gęste, okazałe kępy, osiągając wysokość do 40 cm. Charakteryzuje się atrakcyjnymi, podzielonymi liśćmi w barwach od żółtego i pomarańczowego poprzez czerwień aż po purpurowy. Kwiaty żurawki, które ukazują się w okresie letnim, zbierają się w puszyste kwiatostany z kolorów białego przez różowy do czerwonego. Ten interesujący gatunek preferuje stanowiska półcieniste oraz gleby bogate w próchnicę i umiarkowanie wilgotne. Żurawka jest odporna na mróz i może wytrzymać temperatury spadające nawet do -34°C.