Bukszpan wieczniezielony: idealny do żywopłotów i obramowań

Bukszpan wieczniezielony to długowieczna roślina z rodziny Bukszpanowatych, której wolny wzrost nie wyklucza osiągnięcia wysokości nawet do 2 metrów, jeśli pozostanie nieprzycięta. Idealnie sprawdza się w kreacji niskich żywopłotów i obramowań dzięki swojej zgrabnej formie, a także może być hodowany w pojemnikach. Dowiedz się więcej na temat wymagań uprawowych bukszpanu oraz sposobów na jego przycinanie i rozmieszczenie. Odkryj również najlepsze odmiany bukszpanu przeznaczone do tworzenia żywopłotu.

Charakterystyka bukszpanu wieczniezielonego: występowanie, cechy i zastosowanie

W przeciwieństwie do innych gatunków, bukszpan wieczniezielony należy do globalnie rozpoznanych 30 gatunków tej rodziny, naturalnie występujących w Europie, Afryce Północno-Zachodniej, centralnej części Ameryki i Azji. Charakteryzuje się jajowatymi liśćmi – małymi, lśniącymi i skórzastymi o ciemnozielonej bądź żółtej barwie; dostępne są również formy dwubarwne.

Kwiaty bukszpanu są skromne i ukazują się między kwietniem a majem w kątach liści, zaś owoce stanowią małe rogowe torebki zawierające czarne nasionka. Należy wspomnieć, że bukszpan jest rośliną trującą ze względu na obecność szkodliwych alkaloidów, co znajduje zastosowanie w produkcji lekarstw przeciwbólowych oraz przeciwgorączkowych. Cenione przez producentów instrumentów muzycznych drewno bukszpanu jest wyjątkowo trwałe.

Idealne odmiany bukszpanu na niskie żywopłoty i uprawę kontenerową

Dla krzewień utworzenia estetycznych niskich żywopłotów idealnie nadają się odmiany Suffruticosa oraz Elegantissima bukszpanu wieczniezielonego; te odmiany doskonale sprawdzają się także w uprawie kontenerowej. Suffruticosa posiada podłużne liście o jasnozielonym kolorze i charakteryzuje się karłowatością (osiąga max 1 m wysokości), przez co świetnie nadaje się do formowania niskich obrzeży. Natomiast odmiana Elegantissima zwraca uwagę liśćmi obsadzonymi białym brzegiem, szczególnie urokliwymi podczas wiosny. Odmiana Faulkner z kolei polecana na niskie żywopłoty cechuje się drobnolistnością.

Jak prawidłowo pielęgnować bukszpan wieczniezielony?

Aby zapewnić odpowiedni wzrost i rozwój bukszpanowi wieczniezielonemu warto umiejscowić go zarówno na słonecznym jak i delikatnie ocienionym stanowisku unikając przy tym intensywnego bezpośredniego działania słońca. Preferuje miejsca osłonięte i wilgotną glebę ale bez tendencji do zabagnienia. Kluczowe jest regularne nawadnianie rośliny nawet zimą lub na początku wiosny po stopnieniu śniegu nie doprowadzając jednak do nadmiernej wilgoci ziemi. Krzew ten odpowiada również dobrze na różnorodność metod cięcia oraz metody reprodukcji zapewniając łatwe dostosowanie swego kształtu według potrzeb ogrodnika czy architektury krajobrazowej.

Optymalne warunki uprawy i pielęgnacja bukszpanu

Bukszpan jest rośliną wyjątkowo elastyczną, zdolną do adaptacji w różnorodnych warunkach glebowych. Najbardziej jednak prosperuje na glebie gliniastej, która jest dobrze przepuszczalna i wzbogacona kompostem, o pH neutralnym lub nieznacznie zasadowym. W tak opisanych, optymalnych warunkach glebowych, bukszpan zdoła przetrwać okresowe deficyty wody oraz zanieczyszczenia charakterystyczne dla środowiska miejskiego. Podczas roku istotne jest, aby minimalnie trzy razy zadbać o nawożenie żywopłotu z bukszpanu – na wiosnę (marzec/kwiecień), w połowie roku (czerwiec) oraz pod koniec lata (lipiec), stosując najlepiej kompost zmieszany z mączką kostną jako nawóz.

Dla tych, którzy preferują prostsze rozwiązania, jednorazowe stosowanie nawozu o wolnym działaniu na wiosnę również będzie wystarczające. Zimy szczególnie surowe mogą doprowadzić do przemarznięcia bukszpanu, a sytuacja ta dotyczy głównie wschodnich obszarów kraju (mrozoodporność – strefa 6B). Aby uchronić krzewy przed chłodem oraz negatywnym wpływem wysuszających ich liście wiatrów zimowych, polecane jest osłanianie ich agrowłókniną zarówno gdy rosną one w gruncie, jak i są hodowane w pojemnikach.

Hodowla bukszpanu i walka z ćmą bukszpanową: metody zwalczania szkodnika

Aktualnie jednym z głównych wyzwań przy hodowli bukszpanu jest zwalczanie szkodnika – ćmy bukszpanowej. Gąsienice wynikające z aktywności tego motyla szybko pozbawiają rośliny liści i mogą prowadzić do ich zamierania.

Kluczowym elementem obrony przed szkodnikiem jest umieszczenie pułapki feromonowej blisko krzewów bukszpanu celem odławiania dorosłych osobników motyla – to pozwala wykryć obecność szkodnika wcześniej niż dojdzie do uszkodzenia rośliny. Należy mieć świadomość, że samice składają jaja bezpośrednio na pędach rośliny; stąd gąsienice początkowo są ukryte we wnętrzu krzewu dostając się na zewnętrzną partię liści później – co utrudnia ich szybkie wykrycie. Z tego powodu dokładne obejrzenie krzewów od środka przez rozchylenie gałązek jest niezbędne. Kiedy zaobserwujemy żerujące gąsienice pierwszym krokiem powinno być opryskanie Lepinox Plus – biologicznym środkiem działającym już po dniu od aplikacji i eliminującym gąsienice po upływie trzech dni.

Optymalny czas na sadzenie żywopłotu z bukszpanu

Na etapie zakładania żywopłotu z bukszpanu nasadzeń najlepiej dokonać między końcem lata a początkiem jesieni. Jednakże egzemplarze nabyte już w kontenerach można sadzić przez cały sezon bez większych ograniczeń czasowych.

Jak prawidłowo sadzić żywopłoty i bordiury – liczba roślin i przygotowanie terenu

W całym sezonie wegetacyjnym trzeba być czujnym. Aby stworzyć żywopłot o długości 1 metra i wysokości od 25 do 50 cm, wymagane jest zasadzenie przybliżenie 15 sztuk roślin, podczas gdy dla niższej, gęstej bordiury o wysokości między 20 a 25 cm koniecznych będzie około 30 egzemplarzy. Rośliny te sadzi się w dwóch albo trzech szeregach, zachowując między nimi dystans od 15 do 30 centymetrów.

Pierwszym krokiem jest dokładne przygotowanie terenu poprzez usunięcie chwastów z korzeniami oraz spulchnienie gleby na głębokość jednego szpadla (mniej więcej 20 cm). Następnie w wykopanym rowku lub wykonanych dołkach sadzimy nasze krzewy. Można użyć rozciągniętego między palikami sznurka, by oznaczyć planowany zarys naszego ogrodzenia z roślin lub obramowania. Zaraz po posadzeniu krzewów należy je obficie nawodnić, co ułatwi im aklimatyzację.

Kluczowe zasady przycinania bukszpanu dla optymalnego wzrostu

Przycinanie i formowanie bukszpanu są kluczowe dla uzyskania pożądanego kształtu oraz stymulacji wzrostu rośliny. Nie należy przycinać nowo posadzonych młodych sadzonek natychmiast – powinno się poczekać aż się odpowiednio zakorzenią. Zabieg ten najlepiej przeprowadzać dwukrotnie: na początku wiosny (w marcu) oraz w środku lata, skracając nowe przyrosty o jedną trzecią ich długości. Letnie cięcie nie powinno mieć miejsca później niż w sierpniu, aby zdążyły one prawidłowo się zestalić przed pierwszymi przymrozkami.

Jak rozmnażać bukszpan metodą sadzonek pędowych

Metoda rozmnażania bukszpanu polega na stosowaniu sadzonek pędowych. W sierpniu zbiera się niezdrewniałe części pędów o długości około 10 cm, które następnie umieszcza się w skrzynkach wypełnionych mieszanką piasku i torfu o lekko kwaśnym pH i przechowuje przez okres zimowy w jasnej i chłodnej piwnicy czy inspektorze. Gdy przyjdzie wiosna, w kwietniu lub maju, młode ukorzenione sadzonki są gotowe do przeniesienia na swoje stałe miejsce w ogródku.