Osteospermum ecklonis – Sekrety uprawy stokrotki afrykańskiej przez cały rok

Osteospermum ecklonis, zwane popularnie stokrotką afrykańską, to roślina, która od wiosny do jesieni obfite pokrywa się kwiatami nawiązującymi wyglądem do klasycznych stokrotek. Te kwiaty wyróżniają się różnorodnością odcieni i fascynujących form. W swoim naturalnym środowisku jest byliną, ale w chłodniejszych klimatach często traktuje się ją jako roślinę annualną. Mimo to istnieją sposoby na zachowanie jej przez kolejny sezon. Odkryj techniki uprawy tej rośliny zarówno w nasadzeniach gruntowych, jak i pojemnikowych oraz poznaj metody przetrwania zimy, aby ponownie móc cieszyć się jej pięknem w następnym roku!

Wskazówki dotyczące hodowli stokrotki afrykańskiej w ogrodzie i donicach

Stokrotka afrykańska może być hodowana zarówno na otwartym gruncie w ogrodzie, jak i w donicach umieszczonych na balkonie czy tarasie. Doskonale radzi sobie w różnych typach gleb, pod warunkiem że są one lekkie i dobrze przepuszczalne. Dla potrzeb uprawy pojemnikowej idealna będzie mieszanka uniwersalnego podłoża dla roślin balkonowych z dodatkiem grubej frakcji piasku (w proporcji 3:1).

Stokrotki afrykańskie: Wymagania dotyczące słońca i reakcja na niepogodę

Kluczowym elementem dla rozwoju stokrotki afrykańskiej jest lokalizacja pełna słońca. W cieniu kwiaty te składają płatki i stopniowo przestają tworzyć nowe paki, co ostatecznie prowadzi do ich zamierania. Interesujący jest fakt, że kwiaty te zamykają się również podczas niepogody lub deszczu – to ich naturalna cecha.

Stokrotki: Pielęgnacja w doniczkach vs. w ziemi

Podczas wzrostu bezpośrednio w ziemi stokrotka ta jest odporna na suszę, natomiast egzemplarze hodowane w doniczkach wymagają regularnego nawadniania – czasami nawet dwukrotnie na dzień (rano i wieczorem), jednak za każdym razem niewielkimi ilościami wody. Pojemniki powinny mieć otwory drenażowe umożliwiające odpływ nadmiaru płynów; zapobiega to problemom związanym z chorobami grzybowymi takimi jak mączniak rzekomy spowodowanymi nadmiernym nawilżeniem gleby.

Rośliny posadzone w pojemnikach wymagają regularnego dostarczania składników odżywczych poprzez nawożenie – pierwsze takie zabieg należy przeprowadzić dwa tygodnie po posadzeniu sadzonek. Następnie nawozimy je co tydzień wykorzystując uniwersalny nawóz do roślin balkonowych lub specjalistyczne środki przeznaczone dla surfinii czy pelargonii, które wspierają zdrowy wzrost oraz obfite kwitnienie stokrotek afrykańskich.

Uprawa roślin bez dodatkowego nawożenia i pielęgnacja dla intensywniejszego kwitnienia

W przypadku rodzimych gleb bogatych w składniki odżywcze uprawa ta nie wymaga dodatkowego nawożenia. Ażeby zapewnić dłuższy i intensywniejszy okres kwitnienia warto systematycznie usuwać przekwitłe główki kwiatowe.

W okresie intensywnych letnich gorączek, kwitnienie stokrotki afrykańskiej może ulec zahamowaniu. Powodem jest potrzeba chłodnych nocy dla prawidłowego tworzenia się pąków kwiatowych przez tę roślinę. Nie ma jednak powodu do niepokoju, gdyż po krótkim czasie zastoju stokrotka odzyskuje wigor i kontynuuje kwitnienie aż do momentu przyjścia pierwszych mrozów.

Metody rozmnażania stokrotki afrykańskiej: siew nasion i ich stratyfikacja

Jeśli chodzi o metodę rozmnażania, stokrotkę afrykańską można powielać z nasion pozyskanych z przekwitających kwiatostanów. Należy je wysiać w okolicach przełomu stycznia i lutego, w rozsadniku. Możemy również poddać te nasiona procesowi stratyfikacji w temperaturze lodówki przez około 100 dni lub moczenia w ciepłej wodzie przez 8-12 godzin, co sprzyja przyspieszeniu ich kiełkowania.

Sianie dokonujemy pod folią, w miejscu ciepłym (18-20°C) oraz dobrze nasłonecznionym. Sadzonki uzyskane z tych nasion przenosimy na stałe miejsce po 15 maja, by uniknąć ryzyka przymrozków. Niestety, rośliny wyhodowane z zebranych nasion często nie zachowują cech swoich poprzedników i mogą zakwitać dopiero koło drugiej połowy czerwca.

Alternatywne rozmnażanie stokrotki afrykańskiej przez sadzonki

Ze względu na sporadyczne wydawanie nasion przez niektóre odmiany stokrotki afrykańskiej oraz zmienność cech potomstwa, alternatywnym sposobem jej rozmnażania jest pobieranie sadzonek z górnych części pędów w sierpniu i ukorzenianie ich w pomieszczeniu o jasnym świetle i niższej temperaturze.

Przygotowanie stokrotki afrykańskiej do zimy: przenoszenie, ukorzenianie i uprawa

Zabezpieczenie stokrotki afrykańskiej przed nadchodzącą zimą wymaga jej przeniesienia pod koniec września lub na początku października do środowiska o temperaturze 9-12°C na około dwa tygodnie. Po tym czasie warto pobrać sadzonki z górnych partii pędów i umieszczać je w mieszance torfu i piasku. Przy odpowiedniej wilgotności sadzonki ukorzeniają się po miesiącu przy temperaturze 18-20°C. Tak przygotowane młode rośliny można uprawiać przez całą zimę przy słonecznym oknie i wyplenić na zewnątrz po przekroczeniu daty 15 maja.

Przechowywanie roślin w sezonie chłodniejszym: od schłodzenia do ponownego wsadzenia

Inny sposób przetrwania sezonu chłodniejszego polega na tymczasowym przechowywaniu całej rośliny – już przyciętej o 10-15 cm – w doniczce umieszczonej w pomieszczeniu jasnym ale chłodnym (10°C), dbając też o utrzymanie lekkiego nawilgocenia podłoża przez cały okres schładzania. W lutym przenosimy stokrotkę do nowego podłoża oraz cieplejszego miejsca – blisko 15° C. Od początku maja należy przyzwyczajać ją do zmieniających się warunków atmosferycznych przez kolejne dwa tygodnie

Problemy z aklimatyzacją i kwitnieniem stokrotki afrykańskiej w warunkach klimatycznych Polski

Codziennie umieszczamy naszą roślinę na balkonie przez kilka godzin, aby stopniowo dostosowywała się do środowiska zewnętrznego. Roślinę przenosimy na zewnątrz na stałe dopiero po 15 maja. Niestety, ten proces aklimatyzacji stokrotki afrykańskiej często kończy się niepowodzeniem i bywa niewiarygodny. Stokrotka afrykańska najintensywniej kwitnie w pierwszym roku uprawy, a w kolejnych latach jej kwitnienie zauważalnie słabnie. Wobec tych faktów warto rozważyć, czy próba jej overwinteringu jest uzasadniona. W naszych warunkach klimatycznych stokrotka afrykańska nie jest w stanie przetrwać zimy w gruncie.